Το πάθος του ιστορικού δήμου Μαραθώνα ξεκινά την Κυριακή της εκλογικής νίκης Ψηνάκη, όταν οι πολίτες πανηγύριζαν μετά Βαΐων και κλάδων την απόλυτη επικράτηση του εκλεκτού τους δημάρχου. Δεν πέρασε πολύς καιρός μετά τους πανηγυρισμούς και τους ενθουσιώδεις αλαλαγμούς όταν άρχισαν να μαζεύονται τα πρώτα σύννεφα πάνω απ’ την πλειοψηφία λόγω της άσκησης εξουσίας απ’ τον εκλεκτό Ηλία Ψηνάκη και την αυλή που μαζεύει γύρω του.
Είναι η εποχή που ο Μαραθώνας αρχίζει να διαβαίνει προς το Γολγοθά του. Οι ανεξαρτητοποιήσεις συμβούλων της πλειοψηφίας διαδέχονται η μία την άλλη κι η δυσφορία απ’ τις πρακτικές και την απουσία Ψηνάκη απ’ τα καθήκοντά του της καθημερινότητας κορυφώνεται. Η ώρα της σταύρωσης δυστυχώς φτάνει με τη φονική φωτιά που κατακαίει ανθρώπους, σπίτια και δασώδεις περιοχές.
Ζητούμενη η ανάσταση που δυστυχώς δεν φαίνεται στον ορίζοντα.
Αρχικά τις ελπίδες για τη διάδοχη κατάσταση συγκεντρώνει ο Σπύρος Λιβαθινός, ο οποίος ως πρόεδρος του Δ.Σ. κερδίζει τα εύσημα και τη συμπάθεια ακόμα και των παλαίμαχων δημάρχων Τζιλάβη και Λουίζου. Η αναβλητικότητα κατάθεσης της υποψηφιότητας Λιβαθινού αδυνατίζει επικίνδυνα τον αρχικό ενθουσιασμό.
Η αποχώρηση του τ. δημάρχου Ιορδάνη Λουίζου κι η ανάθεση στον Στέργιο Τσίρκα της παράταξης του, φέρνει στην επιφάνεια έναν ακόμα διεκδικητή του δημαρχιακού θώκου. Κι εδώ η αναβλητικότητα κι ο δισταγμός επίσημης ανακήρυξης της υποψηφιότητας Τσίρκα, φρενάρει τα οιαδήποτε προγνωστικά.
Ο Νίκος Χατζηγιάννης επιμένει να διεκδικεί το δημαρχιακό θώκο και με τη συμμαχία του με τον Ιάκωβο Αρμάο δηλώνει δυναμικά παρών. Η Δύναμη πολιτών προσπαθεί να συνενώσει δυνάμεις ώστε ν’ αναδειχτεί σε κεντρικό μοχλό των εξελίξεων. Νέος παίχτης στη σκακιέρα ο τεχνοκράτης Κώστας Μπούτσικος που φαντάζει ως αουτσάιντερ μέχρι στιγμής.
Καλές προοπτικές έχει ο Σπύρος Πάντζας περιφερειακός σύμβουλος Αττικής, όμως διστάζει (όπως όλοι εδώ που τα λέμε) καθώς έχει απέναντί του το ΧΥΤ Γραμματικού (όπως όλοι εδώ που τα λέμε) αλλά και τοπικό κομματάρχη του ΣΥΡΙΖΑ που ενδοσκοπεί περισσότερο απ’ όσο πρέπει.
Συμπερασματικά να πούμε ότι η ανάσταση αργεί για το Μαραθώνα. Η αναποφασιστικότητα, το μετέωρο βήμα των φαβορί, η πορεία χωρίς πυξίδα, χωρίς σχέδιο, χωρίς πρόγραμμα, χωρίς εξειδικευμένους συνεργάτες, χωρίς επιτυχή επικοινωνία δεν προμηνύει τίποτα καλό. Μόνη ευχή να βρει ο Μαραθώνας αυτόν/ή που θα τον οδηγήσει στην ανάσταση.
