Ο Πέτρος Φιλίππου, αντιπεριφερειάρχης αν. Αττικής, ήταν απ’ τους πρώτους που βρέθηκε επί τόπου σ’ όλα τα μέτωπα της μεγάλης φωτιάς που ξέσπασε πριν τρεις μέρες και άφησε τα θλιβερά σημάδια της στον Ωρωπό και το Βαρνάβα κι ουσιαστικά ο μόνος απ’ τη κυβερνητική πλειοψηφία που συντόνισε κάπως την κατάσταση.
Ήταν ο μόνος που έβρισκαν πάντα οι συνάδελφοι των τηλεοπτικών συνεργείων ώστε να πληροφορήσουν το κοινό για ότι συνέβαινε στη συγκεκριμένη στιγμή. Ήταν ο μόνος που δε κρύφτηκε…
Ήταν ο μόνος αιρετός της πλειοψηφίας της Περιφέρειας Αττικής κι απ’ τους κόλπους της Κυβέρνησης ακόμα, που βρέθηκε κοντά στους πυροσβέστες που έδιναν μάχη με τις φλόγες έστω για να τους εμψυχώσει.
Ήταν αυτός που η παρουσία του έδινε λίγο κουράγιο στους πολίτες ότι κάποιος νοιάζεται, αυτός που την επόμενη μέρα φροντίζει να ενημερώσει με δελτίο τύπου για όσα θα γίνουν την επόμενη μέρα.
Είναι αυτός που μέσα στον πύρινο όλεθρο κατάφερε να σώσει δυο χελώνες απ’ τα καμένο δάσος του Καπανδριτίου, που αφού κόπασε η φωτιά κι όλα τέθηκαν υπό έλεγχο, ανέβηκε εκεί στο αγαπημένο του Πανί (Πάνειο όρος) στο σημείο που στη καταστροφική πυρκαγιά τον Αύγουστο του 2007, πριν 10 χρόνια ακριβώς, έχασε τη ζωή του ένας άνθρωπος, ένας Καλυβιώτης, ο υποσμηναγός Βασίλης Φιλίππου, που η μοίρα θέλησε αντί να πεθάνει στον ουρανό που πέταγε, να αφήσει τη τελευταία του πνοή εκεί στο αγαπημένο Πανί στα Καλύβια, όταν θέλησε να βοηθήσει στο σβήσιμο της φωτιάς που τον κατάπιε.
Εκεί μπροστά απ’ τη προτομή του αδικοχαμένου συντοπίτη του, ο Πέτρος Φιλίππου έδειξε για άλλη μια φορά την ανθρώπινη ευαισθησία του. Μαζί με το μικρό Αντώνιο που τυχαία συνάντησε στο σημείο με το συνοδό του, ελευθέρωσαν τις δυο χελώνες που μετέφερε απ’ τα καμένα του Καπανδριτίου.
Ο φιλόζωος Πέτρος βρήκε τη μεγάλη χελώνα να περπατά σε περιοχή που κάηκε. Τη πήρε και την έβαλε στο πορτ μπαγκάζ του αυτοκινήτου του για να τη λευτερώσει πιο κάτω σε ασφαλές σημείο, λίγο μακρύτερα βρήκε και τη μικρότερη και την έβαλε μαζί με την άλλη.
Όταν η περιοδεία του στα καμένα ολοκληρώθηκε, γύρισε σπίτι του λιώμα απ΄τη κούραση κι έπεσε κατ’ ευθεία για ύπνο. Το πρωί όταν μπήκε στο αυτοκίνητο άκουσε τσαγκρουνίσματα στο πορτ μπαγκάζ και τότε θυμήθηκε τις χελώνες. Σκέφτηκε ότι το ιδανικό μέρος για τις αφήσει ελεύθερες ήταν το αναγεννημένο απ’ τις στάχτες του Πανί. Έτσι έφθασε ως εκεί όπου…
Ελπίζουμε οι δυο διασωθείσες χελώνες να βρουν το δρόμο τους στο φιλόξενο περιβάλλον του Πάνειου να φτιάξουν το νέο τους σπίτι, εκεί όπου η αναδάσωση που τότε ξεκίνησε έχει προοδεύσει τόσο, ώστε σήμερα τα νεαρά πευκάκια έχουν φτάσει στο ύψος του ενάμιση μέτρου. Εκεί που κάποτε θα ξαναγίνει ένα κανονικό δάσος όπως το γνωρίσαμε.
Να ευχηθούμε βαθιά μέσα απ’ τη καρδιά μας, να μην αγγίξει ποτέ ξανά φωτιά αυτό το νέο δασάκι που καμαρώνουμε όλοι όσοι ζήσαμε τη καταστροφή και τη θλίψη για την ανθρώπινη ζωή που χάθηκε για σώσει το δάσος που δυστυχώς χάθηκε μαζί της.
