Το 2021 όλες οι γυναίκες έχουμε πολλούς λόγους να νιώθουμε ικανοποιημένες και δικαιωμένες. Είναι αλήθεια ότι μέσα από διαρκείς αγώνες και διεκδικήσεις η χειραφέτηση της γυναίκας, η χειραφέτησή μας είναι πλέον μια ορατή κατάκτηση στα σημαντικά πεδία της πολιτικής, των δικαιωμάτων, της επιστήμης και της εργασίας. Μπορούμε σήμερα με ασφάλεια να μιλάμε για μια επί της ουσίας αναγνώριση τόσο της κοινωνικής μας και της συνταγματικής μας θέσης, όσο και του αυξημένου κοινωνικού μας ρόλου.
Έχουμε πολλούς λόγους να νιώθουμε πραγματικά υπερήφανες βλέποντας το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο να αφιερώνει τη φετινή Ημέρα της Γυναίκας στον παγκόσμιο αγώνα των γυναικών κατά της κρίσης του COVID-19. Είναι αλήθεια ότι οι γυναίκες βρίσκονται στην πρώτη γραμμή του αγώνα κατά της πανδημίας του κορονοϊού, καθώς αποτελούν την πλειοψηφία των εργαζομένων που απασχολούνται στις υπηρεσίες υγειονομικής περίθαλψης. Εκεί στην πρώτη γραμμή αυτού του ακήρυχτού πολέμου με υψηλό αίσθημα ευθύνης και με αληθινή αυταπάρνηση δίνουν τη μάχη για την ίδια τη ζωή. Ποιος δεν θυμάται τις νοσηλεύτριες από την Κρήτη που τον Νοέμβριο άφησαν πίσω τους την ασφάλεια της οικογένειάς τους, που παραμέρισαν την απειλή για τη ζωή τους και προσέτρεξαν με πραγματική αλληλεγγύη στα νοσοκομεία της Θεσσαλονίκης για να ενισχύσουν το Σύστημα Υγείας και τους συμπολίτες μας που δοκιμάζονταν σκληρά.
Έχουμε πολλούς λόγους να νιώθουμε καθημερινές ηρωίδες αφού συνθέτουμε δύσκολους ρόλους και απαιτητικές δράσεις εντός της οικογένειας και εντός του εργασιακού στίβου, αναλαμβάνοντας να συνυφάνουμε με τον πιο αποτελεσματικό τρόπο τη γυναίκα – μητέρα, τη γυναίκα – πυρήνα της οικογένειας με τη γυναίκα – εργαζόμενη.
Από την άλλη πλευρά το 2021 έχουμε πολλούς λόγους να νιώθουμε βαθιά προβληματισμένες διαβάζοντας στην Έκθεση της Ε.Ε ότι η οικονομική κρίση έχει ιδιαίτερα σοβαρές συνέπειες για τους ανθρώπους που βρίσκονται σε επισφαλή θέση, ιδιαίτερα δε για τις γυναίκες, οι οποίες πλήττονται άμεσα – λόγω της απώλειας της θέσης εργασίας τους, περικοπών των αποδοχών τους, ή απώλειας της εργασιακής ασφάλειας – και έμμεσα, λόγω των περικοπών στις δημόσιες υπηρεσίες και την κοινωνική πρόνοια.
Έχουμε πολλούς λόγους να νιώθουμε εξαιρετικά ανήσυχες αφού καθημερινά γινόμαστε μάρτυρες περιστατικών έμφυλης βίας, κακοποίησης, trafficking, ακόμη και δολοφονιών με θύματα γυναίκες. Η Ελένη Τοπαλούδη, που είναι μία από εμάς, που είναι μία από τις κόρες μας, θα αποτελεί πάντα ένα βαθύ τραύμα, ακριβώς επειδή στο πρόσωπό της καθρεφτίζονται όλες οι γυναίκες θύματα της πιο άθλιας και της πιο άγριας βίας.
Η 8η Μαρτίου λοιπόν είναι αυτή η ημέρα.
Η ημέρα που κοιτάζοντας στο παρελθόν διαπιστώνουμε ότι η ιστορία μας έχει γραφτεί με επίμονους και διαρκείς αγώνες.
Η ημέρα που κοιτάζοντας δίπλα μας διαπιστώνουμε ότι όλες εμείς είμαστε ένας σημαντικός, απαραίτητος και δραστήριος κρίκος στην κοινωνική αλυσίδα.
Η ημέρα που κοιτάζοντας με διεισδυτική ματιά στην ευρύτερη κοινωνία διαπιστώνουμε ακόμη θεσμικές ανεπάρκειες και ανισότητες
Η ημέρα που κοιτάζοντας την Ελένη ή την Μυρτώ διαπιστώνουμε ότι έχουμε πολλή σοβαρή δουλειά να κάνουμε ως γυναίκες και ως κοινωνία.
Η ημέρα μας, η δική μας ημέρα δεν μπορεί παρά να είναι όλα αυτά.
Η ομορφιά, η χειραφέτηση, η αυταπάρνηση και η υπόσχεση ότι ο αγώνας μας για ισότητα είναι αγώνας για την κοινωνική συνοχή, την ευημερία και την ίδια τη Δημοκρατία. Συνεχίζουμε!
Βανίτα Σωφρόνη
